Johnny Sansone (US) Blues Banana Peel Ruiselede (07-04-2025) reporter & photo credits: Marcel info band: Johnny Sansone info club: Banana Peel © Rootsville 2025

Na een week lekker te hebben uitgerust in de Egyptische zon, waren de muzikale batterijen alweer opgeladen en was ik klaar voor een lading fijne livemuziek. Mijn eerste afspraak was alweer in de Banana Peel, waar ze in de oude joint Johnny Sansone zou ontvangen. Bij mij een eeuwigheid geleden dat ik de man nog live aan het werk zag.

Jumpin’ Johnny Sansone werd geboren in Orangen, New Jersey in 1957. Zoals velen stamt Johnny uit een muzikale familie en speelde al sax op zijn 8ste en enkele jaren later moesten ok de gitaar en de mondharmonica eraan geloven.

Op zijn 13de mocht hij al David Honeyboy Edwards begeleiden en verbeterde zijn skills bij James Cotton en Junior Wells. Impressionant dus. Na een verhuis naar Colorado belandt hij uiteindelijk in New Orleans waar hij blijft hangen. Ondertussen heeft de man zo’n 13 albums achter zijn naam staan en is hij een vaste waarde in het blues landschap. Vandaag dus in de Banana Peel in het gezelschap van Anthony Stelmaszack (gitaar), Mig Toquereau(bas) en de onvermijdelijke Pascal Delmas (drums).

Voor eens was de keet niet uitverkocht, maar  veel zal het niet hebben gescheeld want de zaak was goed gevuld toen de band de bühne opstapte en werd aangekondigd door de MC van dienst, vandaag “De Jean” en dan weet je het wel.

Met veel vuur werd ‘Blowin Fire’ de zaal ingestuurd en het was meteen raak, met een scheurende harmonica. Dat beloofde al veel goeds. ‘Plywood Floor’ deed wat denken aan de stijl van Lazy Lester, beetje swamp pop en het swingde gelijk de beesten, idem dito voor ‘Look At Us Now’. Kan het nog steviger dacht ik dan? Natuurlijk dadde en met ‘Derelict Junction’, werden we op onze wenken bediend.

De ritmesectie hield de boel goed bij elkaar maar al zeker een grote pluim voor het gitaarwerk van Anthony Stelmaszack. Dat noem ik nu eens soleren op hoog niveau. Afgemeten solo’s en zijn fingerpicking mag er alvast zijn. Sansone is goed bij stem en je hoort dat de harmonica voor hem geen enkel geheim meer heeft. Schakelen van chromatisch naar diatonisch, het klinkt allemaal dik oké.

Tijd dan om de Mississippi saxofoon even apart te leggen en de accordeon om te gorden. Hij komt niet voor niks uit Louisiane nietwaar? En met ‘Give Me A Dollar’ katapulteert de man ons in een mum van tijd naar New Orleans met een portie zydeco. Wie de fantastische serie “Treme” heeft gezien herinnert zich wel het nummer ‘Poormans Paradise’. Zeer mooi nummer dat in de reeks op viool wordt gebracht maar hier door Johnny een nieuw leven wordt ingeblazen met de accordeon. Een mens wordt er zowaar stil van. ‘Think Of Me’ mag dan de eerste set in stijl afsluiten.

De pauze was meer dan welkom om even de innerlijke mens te verfrissen, terwijl Johnny zijn merchandise aan de man bracht en met veel plezier de fans te woord stond en de nodige cd’s van een handtekening mocht voorzien.

Deel twee werd aangevangen met het aangename en swingende ‘Uncle Joe’, zo’n nummer waarvan je je onmiddellijk op Mardi Gras bevond. In de eerste set was geen enkele trage song te bespeuren, maar daar werd nu even verandering in gebracht met het mooie ‘Desperation’. Dit was echter van korte duur want Johnny en zijn band bleven ons trakteren op een aantal leuke deuntje NOLA-style zoals ‘First Shot’ bijvoorbeeld. Met ‘You Got Me’ kregen we alweer een trage song en dit was er weer eentje met een gouden rand. Je zag zo het einde aankomen maar eerst een stevige ‘Happiness, Love And Lies’, wat alweer een knaller van een song is en met het nog steviger klinkende ‘Sinking Ship’ werd deze set in schoonheid afgerond.

Na het aanhoren van de wijze woorden van “De Jean”, waarbij de band met open mond zat te luisteren en er niks van verstond en eerlijk gezegd, wij ook niet, liet de band ons niet op onze honger zitten en vuurde nog twee stevige kanonskogels af met ‘Lord Is Waiting’ en Once It Gets Started’. Dit noemen ze dan ‘going out with a bang”!

Meer dan geslaagd optreden vond ik en ik denk dat de aanwezigen hier ook meer dan tevreden mee waren. Johnny weet duidelijk waar de mosterd vandaan wordt gehaald en is een rasechte entertainer die het publiek redelijk snel mee had. Kort gezegd het was alweer een fijne blues avond in de Banana Peel! Volgende afspraak volgende week maandag met het bezoek van Delaney Pickering. See you there folks!!

Marcel